شامادورا Parlour Palm

نام علمیChamaedorea elegans :

نام انگلیسی: Parlour Palm

نام خانواده Ericaceae:

نخل شامادورا یا نخل بامبو گیاهی است از خانواده اریکاسه  و بومی آمریکای مرکزی یک نخل جمع و جور ،دارای ظاهری ظریف وباریک و برگهای سبزتیره و ساقه هایی روشن  و رشد کم میباشد.بطورکل ارتفاع آن از 2 متر تجاوز نمیکند و بخاطرتحمل سایه و نیاز نوری کم،گیاهی مناسب برای نگهداری داخل آپارتمان میباشد ولی با این وجود نور غیر مستقیم باعث بهبود رنگ برگهای شانه ای آن میشود.

نیازها:

آبیاری:  درتابستان هفته ای 2 بار.بطورکلی موقع هرآبیاری باید خاک کمی خشک باشد باشد

رطوبت : رطوبت نسبی 50 تا 70 درجه بطورکل هفته 3 بار اسپری شود

دما: بهترین دما 22 درجه سانتی گراد میباشد در صورت گرمای بیشتر باید آبپاشی روی برگها بیشتر شود

خاک: خاک هوموسی سبک و دارای زهکشی خوب مثل یه قسمت  خاک برگ و یک قسمت خاک باغچه واکنش خاک قلیایی باشد.

تکثیر: بهترین روش تکثیر تقسیم بوته در بهار وپاییز میباشد ولی با بذر هم قابل تکثیر میباشد

نور : نیاز نوری کم تا متوسط دارد و به سایه تا حدودی مقاوم است نور داخل منزل و پنجره های شرقی و شمالی وبطورکل بین نخل ها از همه به سایه مقاوم تراست!

عوارض و درمان:

برگها روشن وشفاف شده اند : میتواند از کمبود نور یا مواد غذایی باشد گیاه را بجای پرنور تر و طبق دستور تغذیه کنید

نوک برگهاقهوه ای شده است : از کمبود رطوبت یا کمبود پتاس و کلسیم میباشد شاید هم بخاطر آبیاری نامنظم میباشد از آب جوشیده برای  آبیاری استفاده کنید

برگها زرد شده اند: ازآبیاری زیاد یا نور کم و هوای گرم میتواند باشد شرایط را بررسی کنید

برگها باز نمیشود: سایز گلدان و یا خاک آنرا تعویض کنید یا تغذیه مصنوعی کنید

برگها تار عنکبوت گرفته : مربوط به کنه میباشد طبق دستور سمپاشی کنید و رطوبت محیط را با آبپاشی بیشتر کنید.

برگها خشک شدند: از تشنگی میباشد آبیاری کنید!

بوداغ

نام فارسی :  بوداغ

Viburnum Opulus Sterile نام علمی :

تیره – خانواده :  Caprifoliaceae

 

مشخصات کلی گیاه :

درختچه ای است خزان پذیر و خوش بنیه با ارتفاع بلندی 4 متر

مشخصات برگ : پهن ، لوبدار و سبز رنگ که در پاییز قرمز و زرد رنگ

می شود

مشخصات میوه : کروی زرد و قرمز رنگ که در فصل پاییز دیده می شود

مشخصات گل : سفید رنگ در مجتمع گل آذین دیهیم که در اوایل بهار ظاهر

می شود

حداقل دمای مورد تحمل :  15-  درجه سانتیگراد

مکان رشد :   آفتابی یا نیم سایه

ازدیاد گیاه :   قلمه چوب نرم در فصل تابستان و یا کاشت بذر در پاییز

کاربرد :  کاشت به عنوان تک درخت زینتی

معرفی اسفناج

اسفناج یک نوع گیاه یک ساله با ساق و برگ بسیار لطیف که می‌توان در آش از آن سود جست اسفناح سرشار لوتئین و گزانتین است که این کاروتنوئیدها، از بین برنده مولکول‌های بی ثباتی به نام رادیکال‌های آزاد در بدن هستند قبل از اینکه رادیکال‌های آزاد بتوانند به بدن آسیب برسانند. کاروتنوئیدها در اسفناج و سایر سبزی هایی که دارای برگ سبز پر رنگ هستند، وجود دارند، برخی مطالعات نشان داده‌اند که که آنها می توانند با سرطان دهان، معده و مری مقابله کنند.

گل جعفری

گل جعفری (به انگلیسی: Tagetes)‏ گیاهی یکساله یا چند ساله‌است، این گل دارای ۵۶ گونه و از خانوادهٔ گل آفتابگردان بوده و بومی امریکای شمالی و جنوبی است. گل جعفری محل‌های گرم و آفتابی را دوست داشته و بذر آن‌ها را از نیمه اسفند تا آخر فرودین در خزانه کاشته می‌شود.

گونه‌هایی از آن که در باغ‌ها و باغچه‌ها کاشته می‌شوند شامل:

    جعفری افریقایی (به انگلیسی: Tagetes erecta)‏ تا ۴ پا رشد کرده و گل‌های بزرگ به رنگ نارنجی یا زرد دارد.
    قرنفل هند (به انگلیسی: Tagetes patula)‏ تا دو پا رشد کرده و دارای گل‌های زرد مایل به قهوه‌ای تا قرمز دارد.
    ترخون زمستانی (به انگلیسی: Tagetes lucida)‏ تا دو پا رشد کرده، ساقه‌های بلند بی شاخ و برگ داشته و دارای گلهای زرد طلایی کوچکی می‌باشد.

گل خرزهره

خرزهره درختچه‌ای سمی و همیشه‌سبز از راسته گل‌سپاسی‌سانان (Gentianales)، تیرهٔ خرزهره‌ایان (Apocynaceae) است که به طور معمول در پارک‌ها برای اهداف زینتی کاشت می‌شود.

این گیاه را در فارسی گیش، شبرنگ، جار، پهی و پی‌خوره نیز می‌نامند.
برگ خرزهره به برگ بید شبیه‌است ولی از برگ بید ستبرتر و بزرگ‌تر است. گل‌های سرخ و سفید دارد و حیوانات اگر برگ آنرا بخورند می‌میرند.خرزهره دارای ساقه بسیار و برگهای سه تائی و گلهای رنگین که در نقاط گرم و خشک می‌روید و همه آن بواسطه «گلیکوزوئیدهای قلبی» موجود در آن بویژه اولئاندرین سمی است . گونه خودروی این درختچه در جنوب ایران از جمله در حوالی جیرفت و جهرم لار و جزایر خلیج فارس و بندرعباس و سیرجان دیده شده‌است.

پامچال

امچال، که با نام گل نوروز هم در ایران شناخته می‌شود، از گیاهان علفی و ماندنی تیره پامچالیان (Primulaceae) است که بیشتر گونه‌های آن توسط بشر با انجام عمل لقاح به وجود آمده‌اند. دمای معمولی اتاق را یعنی دمای متوسط در حد 20 درجه سانتی گراد را دوست دارد. ارتفاع گیاه بین 25 تا 60 سانتی متر متفاوت است و باید در فواصلی بین 30 تا 50 سانتی متر کاشته شوند. محل آفتابی و سایه آفتاب را دوست دارد و خاک آن باید غنی و زه‌کشی شده باشد. مدت گل دهی پامچال تقریباً در تمام مدت سال می‌باشد.

اگر چه تمامی گونه‌های پامچال از طریق تقسیم پاجوش‌ها و انتقال آنها به محل جدید می‌توان تکثیر نمود با این حال گلکاران علاقه دارند آنها را توسط بذر تکثیر نمایند. شاید علت آن به دست آوردن گونه‌های جدیدی از گیاه باشد. به هر حال برای تکثیر گیاه از طریق بذر باید از اواخر فروردین اقدام نمود و پس از بزرگ شدن بوته‌ها، آنها را به صورت نهال در محل مناسب نشا کرد. برای گل دهی آن در فصل زمستان، باید درفصل پائیز بوته‌های آن را با ارتفاعی در حدود بیست و پنج سانتی متر به گلدان منتقل نمود و در گلخانه نگهداری نمود. خاک نرم حاوی خاکبرگ و شن برای آن کفایت می‌کند ولی کود باید دو هفته‌ای یک بار داده شود.

گونه های مختلف پامچال :

رخی از گونه‌های مهم:

    پامچال چینی P.sinensis
    پامچال گوشی P.nuricula
    پامچال گل‌درشت P.grandflora
    پامچال باغی P.gardenia
    پامچال زرد P.macrocalyx
    پامچال سرمادوست P.algida
    پامچال هفت‌رنگ P.heterochroma.

بابونه

بابونه، گیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که بصورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید. ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگهای آن بریدگی‌های باریک و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد.قسمت مورد استفاده این گیاه، کاپیتول‌های آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند.

نام لاتین بابونه camomille از کلمات یونانی khamai و malon به معنی گلهای کوچک با بوی سیب گرفته شده است. درمیان انواع گوناگون بابونه نوع بابونه رومی شهرت بیشتری دارد.نام علمی این گیاه Chamaemelum nobile است. بابونه گیاهی است دائمی و کوچک، به ارتفاع تقریبا ۳۰ سانتیمتر، دارای بویی معطر که در چمن زارها و زمین های شنی می روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ های آن کوچک متناوب و دارای بریدگی های باریک، نامنظم و پوشیده از کرک است. گل های آن مجتمع در یک طبق که به طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق، گل های سفید در اطراف و گل های زرد در قسمت وسط قرار دارند.
کاپیتول‌های این گیاه دارای اسانس هستند. این اسانس در حالت تازه دارای رنگ آبی تیره‌است که مربوط به وجود ماده‌ای به نام آزولن می‌باشد و تدریجاً با تأثیر هوا و نور رنگ آن سبز و قهوه‌ای می‌شود. این اسانس دارای سزکوئی ترپن‌های b و g و همچنین ماتریکارین (Matricarine) می‌باشد.
ستفاده از بابونه در زیبایی به اندازه قدمت به کارگیری آن در عطاریها سابقه دارد. خواص آن به خصوص برای پوستهای شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است. امروزه در صنعت لوازم آرایش آن را به تنهایی یا همراه با گیاهان دیگری از قبیل اکلیل کوهی، خلنگ و بنفشه به کار می‌گیرند. دم کرده ساده بابونه در استعمال خارجی روی پوست صورت برای حفاظت از پوست بهترین تاثیرها را دارد. شامپوی همراه با بابونه اندکی رنگ مو را روشن می‌گرداند.بابونه در کنار زیزفون و نعناع در برخی از کشورها بیشترین مصرف را در صنعت داروسازی دارد.
این گیاه در آذربایجان، فارس (کازرون، فسا ، نوبندگان(به مقدار زیاد و در دو نوع مختلف ) ،نوردآباد ممسنی، داراب و جهرم)، لرستان (بین خرم آباد و دورود و حسینیه در شمال غربی اندیمشک) و خوزستان (ایذه، هفت گل، شوشتر ، رامهرمز ) اطراف تهران و دماوند و همچنن در جنگل فندقلو ویلکیج نمین می‌روید. بعضی از گونه‌های دیگر بابونه در نواحی مختلف اروپا می‌روید.